Barbara Zajączkowska z debiutanckim tomiku „Litania do M.” pisze głównie o miłości - liryki i erotyki. W swojej twórczości wprowadza czytelnika w kontemplację samotności, oswajania się z takim stanem, często w sposób pełen optymizmu, a raczej wszystkich odcieni optymizmu – bo ten, podobnie jak miłość nie jedno ma imię... Barbara Zajączkowska przedstawia nam bardzo osobistą poezję, choć nie jest to narracja wylewna, raczej symboliczna i lapidarna. Autorka pisze o miłości w sposób nieco chłodny, choć to chłód pozorny, który stanowić ma maskę. Owa maska podobnie – jak jej wenecki odpowiednik – jest rekwizytem tajemniczym. Bo nie o pokazywanie i obnażenie oblicza chodzi ale o wyrażenie pewnej sensualność, gdzie dotyk i smak można poczuć – jak pisze Zajączkowska – dreszczem…. Afirmacja, spełnienie w miłości u Barbary Zajączkowskiej to walka duchowa, w której autorka jest rozdarta między marzeniami a rzeczywistością, między tym, co marzenia dają (lub mogą odebrać), a tym co rzeczywistość odbiera (lub może dać). Miłość w tej poezji jest więc absolutem, który możemy osiągnąć – lecz wymaga to wiele - często niewdzięcznego wysiłku i to paradoksalnie właśnie świadczy o tej miłości – wartości. Marta Półtorak