Wspomnienia człowieka, który wyzwolił Finlandię spod władzy Rosji, upokorzył i powstrzymał ZSSR podczas wojny zimowej 1939 – 1940 „ … Dziedzictwo życia Mannerheima jako wojskowego przywódcy i męża stanu wpisało się dokładnie w tę epokę w historii Finlandii, kiedy to kraj rozwijał narodową samoświadomość, a po dramatycznych kolejach losu stał się niepodległym państwem, które później z sukcesem odparło próby okupacji przez Związek Sowiecki w czasie II wojny światowej … ”. Henrik Meinander – profesor historii Uniwersytet Helsiński Dla przeciwników pozostaje Mannerheim „białym generałem, wręcz „krwawym rzeźnikiem fińskich robotników i chłopów, regentem pragnącym wmieszania kraju w wojnę domową w Rosji, pogardliwie nastawionym do parlamentarnej demokracji sympatykiem faszyzmu (sic!), chorobliwym antykomunistą, sojusznikiem Hitlera i głównym sprawcą wplątania Finlandii w agresję na ZSRS w 1941 roku. To tylko część oskarżeń, choć przyznać trzeba, że jak na jedną osobę katalog jest imponujący. Zwolennicy widzą w nim natomiast dwukrotnego pogromcę bolszewickich agentów, dążących do uczynienia z Finlandii republiki sowieckiej, męża stanu stojącego ponad partyjnymi intrygami, wybitnego wodza, który upokorzył Armię Czerwoną i wreszcie męża opatrznościowego, który w latach 1917-1919 i 1939-1945 uratował niepodległość swej ojczyzny wyprowadzając, osamotniony na międzynarodowej scenie politycznej kraj z beznadziejnego, wydawałoby się, położenia. Ze wstępu Michała Kopczyńskiego „Mannerheim - bohater kontrowersyjny. Carl Gustaw Emil baron Mannerheim [1867-1951], potomek arystokratycznej rodziny pochodzenia szwedzko-holenderskiego, marszałek Finlandii, bohater narodowy i zarazem jedna z najbardziej znanych postaci w dziejach swego kraju. Przez ponad trzydzieści lat służył w armii rosyjskiej, dochodząc do stopnia generała porucznika. Dowodził pułkiem, a potem brygadą kawalerii stacjonującą w Warszawie (1908-1917). W 1918 roku, jako naczelny dowódca armii rządowej, stłumił rewolucję komunistyczną w Finlandii. W latach 1918-1919 był regentem Finlandii. Dowodząc armią fińską w wojnach ze Związkiem Sowieckim w latach 1939--1940 oraz 1941-1944 dwukrotnie, obronił niepodległość swojego kraju. Stojąc u steru państwa jako prezydent (1944-1946), wyprowadził kraj z wojny i pomógł przetrwać najtrudniejszy okres powojenny. Wspomnienia obejmują lata 1882-1946. Pamiętniki marszałka Mannerheima to barwne i bardzo ciekawe źródło historyczne, dotyczące historii nie tylko Finlandii, ale całej Europy. Pamiętniki zawierają również wątek polski, to obraz lat jego służby w Polsce w latach 1889-890 i 1908-1916, o którym napisał: „ … Nie miałem nic przeciwko stacjonowaniu w Polsce, do której później zawsze chętnie wracałem. Im bliżej poznawałem Polaków, tym lepiej ich rozumiałem i lepiej się wśród nich czułem. …” CG. Mannerheim Wspomnienia człowieka, który wyzwolił Finlandię spod władzy Rosji, upokorzył i powstrzymał ZSSR podczas wojny zimowej 1939 – 1940 „ … Dziedzictwo życia Mannerheima jako wojskowego przywódcy i męża stanu wpisało się dokładnie w tę epokę w historii Finlandii, kiedy to kraj rozwijał narodową samoświadomość, a po dramatycznych kolejach losu stał się niepodległym państwem, które później z sukcesem odparło próby okupacji przez Związek Sowiecki w czasie II wojny światowej … ”. Henrik Meinander – profesor historii Uniwersytet Helsiński Dla przeciwników pozostaje Mannerheim „białym generałem, wręcz „krwawym rzeźnikiem fińskich robotników i chłopów, regentem pragnącym wmieszania kraju w wojnę domową w Rosji, pogardliwie nastawionym do parlamentarnej demokracji sympatykiem faszyzmu (sic!), chorobliwym antykomunistą, sojusznikiem Hitlera i głównym sprawcą wplątania Finlandii w agresję na ZSRS w 1941 roku. To tylko część oskarżeń, choć przyznać trzeba, że jak na jedną osobę katalog jest imponujący. Zwolennicy widzą w nim natomiast dwukrotnego pogromcę bolszewickich agentów, dążących do uczynienia z Finlandii republiki sowieckiej, męża stanu stojącego ponad partyjnymi intrygami, wybitnego wodza, który upokorzył Armię Czerwoną i wreszcie męża opatrznościowego, który w latach 1917-1919 i 1939-1945 uratował niepodległość swej ojczyzny wyprowadzając, osamotniony na międzynarodowej scenie politycznej kraj z beznadziejnego, wydawałoby się, położenia. Ze wstępu Michała Kopczyńskiego „Mannerheim - bohater kontrowersyjny. Carl Gustaw Emil baron Mannerheim [1867-1951], potomek arystokratycznej rodziny pochodzenia szwedzko-holenderskiego, marszałek Finlandii, bohater narodowy i zarazem jedna z najbardziej znanych postaci w dziejach swego kraju. Przez ponad trzydzieści lat służył w armii rosyjskiej, dochodząc do stopnia generała porucznika. Dowodził pułkiem, a potem brygadą kawalerii stacjonującą w Warszawie (1908-1917). W 1918 roku, jako naczelny dowódca armii rządowej, stłumił rewolucję komunistyczną w Finlandii. W latach 1918-1919 był regentem Finlandii. Dowodząc armią fińską w wojnach ze Związkiem Sowieckim w latach 1939--1940 oraz 1941-1944 dwukrotnie, obronił niepodległość swojego kraju. Stojąc u steru państwa jako prezydent (1944-1946), wyprowadził kraj z wojny i pomógł przetrwać najtrudniejszy okres powojenny. Wspomnienia obejmują lata 1882-1946. Pamiętniki marszałka Mannerheima to barwne i bardzo ciekawe źródło historyczne, dotyczące historii nie tylko Finlandii, ale całej Europy. Pamiętniki zawierają również wątek polski, to obraz lat jego służby w Polsce w latach 1889-890 i 1908-1916, o którym napisał: „ … Nie miałem nic przeciwko stacjonowaniu w Polsce, do której później zawsze chętnie wracałem. Im bliżej poznawałem Polaków, tym lepiej ich rozumiałem i lepiej się wśród nich czułem. …” CG. Mannerheim

TematykaHistoria Archeologia

AutorzyCarl Gustaw Mannerheim

WydawnictwoOficyna Editions Spotkania

Rok wydania2017

ISBN978-83-66498-09-9