Monografia omawia panowanie Symeona I Wielkiego w Bułgarii, która w tym czasie osiągnęła apogeum swojego znaczenia na arenie międzynarodowej w epoce średniowiecza. Panowanie Symeona I Wielkiego (893–927) stanowi w dziejach Bułgarii okres szczególnie ważny. W tym czasie osiągnęła ona apogeum swojego znaczenia na arenie międzynarodowej w okresie średniowiecza, będąc równorzędnym partnerem dla cesarstwa bizantyńskiego. Przeżywała również wówczas dynamiczny rozwój kulturalny, stając się najważniejszym centrum słowiańskiej kultury wysokiej. Nazwanie tego okresu mianem złotego wieku najlapidarniej określa zarówno jego znaczenie, jak i szacunek oraz dumęBułgarów z dokonań swoich przodków, żyjących w dobie rządów Symeona.