Język francuski wyraża rezultatywność za pomocą czasów złożonych zbudowanych z czasownika posiłkowego w czasie teraźniejszym, przeszłym i przyszłym oraz z imiesłowu biernego. Takich czasów w systemie języka polskiego brak. Istnieje tylko rozróżnienie pomiędzy dokonanością a niedokonanością. Aby odpowiedzieć na to pytanie, Autorka analizuje, oprócz czasownika, także wyrażenia przysłówkowe, które z nim się łączą. Bada też intencję komunikacyjną nadawcy komunikatu, rozumowanie inferencyjne odbiorcy i powiązanie wypowiedzi ze skryptami kulturowymi oraz konwencjami dyskursywnymi.