Praca o fenomenie funkcjonowania w kulturze polskiej dwóch pieśni Franciszka Karpińskiego, Porannej i Wieczornej. Kluczem do zrozumienia recepcji tych pieśni jest ich codzienność, tzn. występowanie (w formie śpiewanej) w różnych sytuacjach i okolicznościach życiowych. Książka przedstawia dzieje powszechnej i długotrwałej popularności dwóch krótkich utworów napisanych u schyłku osiemnastego stulecia. Po analizie licznych źródeł: literatury pięknej, piśmiennictwa dokumentu osobistego, druków i pism urzędowych, śpiewników i modlitewników oraz relacji prasowych autor rekonstruuje sposoby funkcjonowania Pieśni porannej i Pieśni wieczornej w polskim społeczeństwie ostatnich dwu wieków. Opowieść o pieśniach Franciszka Karpińskiego jest opowieścią o ich śpiewaniu, o ich trwaniu w codzienności i odświętności, o ich adaptacji w zmieniających się okolicznościach.