W tomie połączono problematykę archeologii śródziemnomorskiej oraz archeologii pradziejowej i Polski, omawiane dotychczas w dwóch odrębnych fascykułach czasopisma. Artykuły mają charakter monograficzny i traktują o zmianach w produkcji włókienniczej w Europie i w basenie Morza Śródziemnego, stanowiąc próbę prześledzenia tradycyjnych i innowacyjnych elementów technologii włókiennictwa od neolitu do epok brązu i żelaza. Przedmiotem szczegółowych rozważań są tekstylia archeologiczne i ich odciski, narzędzia włókiennicze, ikonografia tekstyliów oraz inne pozostałości odnoszące się do produkcji włókienniczej. Analizowane są także relacje społeczne oraz procesy ekonomiczne, które sprzyjać mogły rozwojowi technologii i wpływały na międzykulturowy przepływ wiedzy technicznej i umiejętności rzemieślniczych oraz dystrybucję surowców i wyrobów.