Książka zawiera eseje o motywie śmierci w literaturze oraz o relacjach ze śmierci pisarzy. Przez pryzmat „tanatologiczny” autor ujmuje późną twórczość Brunona Schulza, Aleksandra Wata, Józefa Wittlina, Czesława Miłosza i Witolda Gombrowicza. Rozdział pierwszy to rodzaj medytacji nad dwoma zdaniami z Dziennika transatlantyckiego Gombrowicza, zakreślający horyzont metodologiczny, filozoficzny i antropologiczny następujących po nim rozważań. Recenzja książki ukazała się w: Forum Akademickim 2009, nr 9 (zob. www.forumakad.pl)