Praca pokazuje początki polskiego języka humanistyki i dowodzi jego genezy w wieku XVI (a nie – jak dotychczas twierdzono – w wiekach późniejszych) – w nurcie europejskich i polskich prac nad publikowaniem i komentowaniem Pisma Świętego. Zasługi polskich filologów biblijnych jako tłumaczy są dobrze znane (podnieśli język artystyczny na wysoki poziom), jednak ich wkład w tworzenie polskiego humanistycznego języka naukowego w tekstach objaśniających dokonywane przekłady ze stanowiska krytyki tekstu i jego interpretacji nie został dotąd zauważony. Publikacja może zainteresować znawców i miłośników języka i kultury polskiej, a także teologów i biblistów, zwłaszcza historyków biblistyki i w ogóle humanistów.