Rozważania nad tym, jak tekst jako podstawowy nośnik wiedzy i wymiany idei w obszarze humanistyki i nauk społecznych, kształtuje to, co nazywamy wiedzą. Punktem wyjścia do tych przemyśleń są prace filozoficzne Emmanuela Lévinasa oraz amerykańskich antropologów postmodernistycznych, pozwalające autorce skupić uwagę na etycznych podstawach krytyki norm tekstowych. Tekst nigdy nie jest tylko o tym, o czym jest, bo to, jak został napisany, jakie stanowisko prezentuje, co prezentuje i w jakich kategoriach, świadczy o pobocznych, nieartykułowanych wprost celach. Autorka wskazuje ograniczenia tekstu jako narzędzia komunikacji i jako metafory przedmiotu poznania. Pyta o sens „pisania inaczej”: inaczej niż to wcześniej robiono, ale też inaczej, czyli hermetycznie, niejasno, w taki sposób, że tekst staje się wyzwaniem dla czytelnika. Opowiada się za pożytkami mogącymi płynąć ze zmagania się z pisarstwem odmawiającym posłuszeństwa w lekturze. ********* Dr Olga Kaczmarek − od 2014 roku doktor nauk humanistycznych, kulturoznawczyni i anglistka, od 2015 roku wykładowca w Zakładzie Antropologii Słowa w Instytucie Kultury Polskiej Uniwersytetu Warszawskiego, stypendystka Komisji Fulbrighta. Zainteresowania badawcze skoncentrowała wokół zagadnień z dziedziny antropologii słowa, różnych form sprawczości językowej i ich konsekwencji oraz roli mediów słowa w kształtowaniu historycznych form sztuki słowa. Ponadto zajmuje się historią i teraźniejszością stosunków polsko-żydowskich oraz historią kultury brytyjskiej.