W książce została podjęta problematyka zaangażowania polskich organizacji pozarządowych w zapewnienie wsparcia uchodźcom po agresji Rosji na Ukrainę w 2022 r. Stanęły one wówczas przed ogromnym wyzwaniem dostosowania działań do sytuacji i szybko nawiązały współpracę z otoczeniem. Autorzy wskazali, że fundamentem tej aktywności był potencjał ludzki, a kluczową rolę odgrywali wolontariusze. Na podstawie studiów literaturowych i badań empirycznych autorzy określili potencjał zasobowy organizacji i jego związek ze skalą udzielonej pomocy. Liczba ukraińskich obywateli wspieranych przez polskie organizacje pozarządowe wykazała istotny statystycznie związek z liczbą pracowników organizacji, poziomem znajomości wśród wolontariuszy zasad udzielania profesjonalnej pomocy uchodźcom, liczbą godzin poświęconych na pomoc uchodźcom oraz liczbą sposobów motywowania wolontariuszy. Przeprowadzone badanie wypełnia lukę w literaturze naukowej poświęconej sektorowi non profit, zagadnieniu spontanicznego wolontariatu i pojęciu potencjału zasobowego organizacji. Monografia jest pierwszą publikacją naukową w Polsce, która w ilościowy sposób prezentuje rolę organizacji pozarządowych i wolontariuszy w pomocy udzielonej ukraińskim uchodźcom w początkowym okresie wojny. Zawarte w książce wnioski są kierowane głównie do menedżerów organizacji non profit oraz decydentów politycznych odpowiedzialnych za zapewnienie systemu wsparcia uchodźców w czasach kryzysu.