Nowy Prometeusz jest czasopismem specjalistycznym, dotyczącym stosunków politycznych, kulturowych, gospodarczych i wyznaniowych na obszarze Europy Wschodniej, Kaukazu, Azji Środkowej i basenu Morza Czarnego. Inspiracją do jego stworzenia były takie tytuły jak: Prométhée, a następnie La Revue de Prométhée, wychodzące w Paryżu w latach 1926-1940, dzięki wsparciu ówczesnych polskich władz. Prometeizm, choć dziś z oczywistych względów nie aktualny w oryginalnym znaczeniu jako ideologia i praktyka polityczna, może stanowić wzór rozwijania badań i popularyzowania wiedzy o Europie Wschodniej, Azji Środkowej i basenie Morza Czarnego w Polsce. Na łamach czasopisma publikowane są, inicjowane m.in. przez redakcję, debaty z udziałem polskich i zagranicznych ekspertów na tematy związane wielowymiarową obecnością Polski na wyżej wymienionych obszarach. Zamieszczane materiały dotyczą ważnych dla Polski procesów transformacji różnych dziedzin społecznego i politycznego oraz rozwoju relacji tych państw zarówno z Zachodem, jak pomiędzy sobą. Nowy Prometeusz jest źródłem wiedzy i miejscem dla dyskusji na tematy historyczne oraz platformą służącą wzbogacaniu wiedzy i uzupełnianiu tradycji polskiej myśli politycznej z okresu międzywojennego. Czasopismo stawia sobie za cel przybliżanie postaci, które w ruchu prometejskim i polityce tego okresu odegrały istotne role. Na łamach 19. zeszytu Nowego Prometeusza Autorzy prezentują szereg tekstów, które zgłębiają różnorodne aspekty historyczne i współczesne związane z tematem dekolonizacji, konfliktami terytorialnymi oraz wpływem ideologii na narracje historyczne, a w szczególności: propagandę sowiecką w raportach i korespondencji dyplomatów polskich, rolę języka rosyjskiego w sowieckich działaniach propagandowych za granicą, zwłaszcza w krajach postsowieckich, czynniki które wpłynęły na ochłodzenie relacji rumuńsko-sowieckich w 2. poł. lat 50. oraz 1. poł. lat 60., współczesną modę na dekolonizację sensu largo i kwestie rewizji historii Ukrainy po inwazji rosyjskiej w lutym 2024 roku, szczególnie w kontekście dekolonizacji narracji historycznych, ewolucję konfliktu Gruzja-Osetia oraz jego implikacje dla współczesnej polityki i tożsamości narodowej, systemowy maskulinizm władzy w kontekście post-sowieckiej historii i ideologii, gry wideo jako narzędzie do szerzenia rosyjskich narracji propagandowych, życie emigracji gruzińskiej w Polsce międzywojennej, a także sowiecką propagandę w okresie II wojny światowej i jej wykorzystywanie do mobilizacji własnego społeczeństwa do walki z niemieckim najeźdźcą. Publikacja na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 3.0 PL (CC BY 3.0 PL) (pełna treść wzorca dostępna pod adresem: http://creativecommons.org/licenses/by/3.0/pl/legalcode).