Elaboracja

Szczególnym przypadkiem elaboracji amunicji jest elaboracja ręczna lub reelaboracja – jeśli używa się łusek pochodzących z amunicji uprzednio odstrzelonej – amunicji myśliwskiej i sportowej w warunkach nie fabrycznych (w dalszej części skrótowo nazywana elaboracją). Polega na wypełnieniu łuski – w przypadku reelaboracji, po przywróceniu jej wymiarów nominalnych – materiałem miotającym (proch bezdymny), osadzeniu w niej pocisku, oraz zamontowaniu spłonki inicjującej.

Historia elaboracji rozpoczęła się w momencie opracowania pierwszej broni na nabój scalony. Ówczesny poziom techniki, oraz w początkowym okresie niewielki popyt, nie pozwalały na przemysłową produkcję amunicji. Z konieczności amunicja scalana była ręcznie w niewielkich manufakturach. W okresie późniejszym większość cywilnie stosowanej amunicji elaborowana była przez użytkowników ze względów czysto ekonomicznych. Druga dekada XX wieku przyniosła powszechne zastosowanie prochu nitrocelulozowego, co powodowało na tyle istotne odkształcenia metalowych łusek, że ich ponowne użycie stało się niemożliwe. Elaboracja amunicji do broni z lufami gwintowanymi przestała mieć sens, natomiast elaboracja amunicji do broni gładkolufowej stosowana była nadal powszechnie. Rozwój technologii i wzrost zainteresowania strzelectwem rekreacyjnym we wczesnych latach powojennych przyczyniły się do gwałtownego rozwoju elaboracji. Obecnie, według danych szacunkowych największych producentów pocisków^[1] liczba pocisków sprzedawanych do elaboracji ponad czterokrotnie przekracza ilość pocisków zużywanych przez producentów amunicji.

źródło Wikipedia